Në Mynih, Raible dhe studentët e saj vizitojnë Fondacionin BMW dhe zonën e Përgjegjësisë Sociale të Korporatës BMW, të cilat mbështesin kolektivisht iniciativat për shëndetin, arsimin dhe zhvillimin e komunitetit në mbarë botën.
Një profesore asistente e inovacionit dhe sipërmarrjes sociale, Raible reflektoi mbi kohën e saj në Gjermani dhe Tajlandë dhe mësimet që ka nxjerrë.
Pyetje: Cili është ndryshimi midis materialit mësimor në Delaware kundrejt jashtë vendit?
Raible: Materiali bëhet global, real, i gjallë. E di që tingëllon intuitive, por është e vërtetë. Është një gjë të sjellësh një folës, të punosh me një rast ose të shikosh një videoklip, por të dëshmosh sipërmarrjen sociale në praktikë, të shohësh si njerëzit që drejtojnë përpjekjet ashtu edhe njerëzit të cilëve u shërbejnë bashkëpunojnë, është një përvojë krejtësisht tjetër.
P: Plotësoni vendin bosh. Studentët që zgjedhin këtë përvojë studimi jashtë vendit priren të jenë…
Raible: Mendimtar, reflektues, i guximshëm dhe i patrembur për të parë vërtetë botën. Pjesë e asaj “të parit” është njohja e të mirës me të keqen, sfidat me frymëzimin dhe problemet me zgjidhjet.
Pyetje: Cila është këshilla juaj për këdo që udhëton në Gjermani ose Tajlandë për herë të parë?
Raible: Për të dy vendet, visheni për motin dhe për kulturën që keni dhe jo për ato që dëshironi. Të qenit rehat ju lejon të udhëtoni me lehtësi, në vend që të shpërqendroheni nga ekstremet që godasin në dimër dhe verë.
Pyetje: Çfarë ju ka mësuar Gjermania?
Raible: Kam kuptuar se sa kuptimplotë është të kesh mbështetje të dukshme të ndërmarrjeve sociale. Këtu mund të përdorim më shumë avokim dhe mbështetje të kompanive që përpiqen të bëjnë mirë në botë. Kur isha në Gjermani, takova kaq shumë njerëz që bënin pazar me vlerat e tyre në dorë, gjë që mbështet kompanitë dhe organizatat që shtyjnë për ndryshime sociale dhe mjedisore dhe ndihmon në rritjen e fushës për të tjerët që duan të bëjnë të njëjtën gjë.
Pyetje: Ndonjë pjesë të paqartë të vogëlsirave rreth Gjermanisë që ju pëlqen t’i ndani në festa?
Raible: Sipas standardeve amerikane, gjermanët kanë jastëkë të tmerrshëm, por kanë një ide të shkëlqyer me batanijet. Jastëkët e tyre janë katrorë dhe përgjithësisht më të sheshtë se ata që kemi këtu, gjë që mund ta bëjë të ndërlikuar për shumë njerëz të rinj në kulturë të bëjnë gjumë të mirë. Nga ana tjetër, njerëzit shpesh kanë secili batanijet e tyre, në vend që të ndajnë një batanije të madhe me partnerin e tyre. Kjo mund të ndryshojë lojën për këdo që është zgjuar i ftohtë nga batanija e zënë në anën tjetër të shtratit. Është kaq e thjeshtë por e zgjuar në të njëjtën kohë.
Pyetje: Çfarë është diçka nga Gjermania që do të donit ta shihnit Amerikën të adoptonte?
Raible: Njerëzit në Gjermani janë seriozisht për të marrë ajër të pastër, madje edhe brenda. Pasi jetova atje për një vit, edhe unë e gjeta veten duke preferuar të hap një dritare në vend që të rris kondicionerin.
Pyetje: A bëni diçka ndryshe tani, si rezultat i kohës që keni kaluar jashtë vendit?
Raible: Duke qenë në Gjermani, prirem të pres më gjatë në vendkalime se shumica e amerikanëve tani. Pritja derisa drita të ndryshojë është e madhe në Gjermani. Mund të qortoheni nga të tjerët, veçanërisht ata që modelojnë për fëmijët e vegjël, që nuk e bëni këtë. Që kur isha në Tajlandë, e kam kapur veten duke i bashkuar duart dhe duke ulur kokën kur kam thënë shumë herë “faleminderit”. Unë shpresoj se nuk ishte e qartë megjithatë.
Pyetje: Cila është historia juaj më e paharrueshme e studimit jashtë vendit?
Raible: Kur i çova studentët në Gjermani në dimër 2020, ata patën një ditë pushimi nga programi i tyre dhe unë kisha disa fonde të mbetura në buxhet për një aktivitet tjetër kulturor. Kur i pyeta se çfarë donin të bënin, të gjithë ranë dakord se donin të shihnin Vendin Përkujtimor të Kampit të Përqendrimit në Dachau. Më bëri përshtypje që zgjodhën të mësonin për përvojat e individëve që jetuan dhe vdiqën atje në kohën e tyre të lirë. Në një nga ditët e fundit të programit – një nga ditët më të ftohta – shkuam të gjithë së bashku në Dachau. Pranimi i tij ishte i vështirë, për të thënë të paktën. Megjithatë, ishte gjithashtu një ditë domethënëse për të gjithë ne që e patëm atë ekspozim dhe jam mirënjohës që zgjodhën ta shohin atë.